Rozdział 54

Po przylocie do Polski od razu zadzwoniłam do Carsona. Podróż była męczarnią. Cały czas bolała mnie głowa, a dzieci nie ułatwiały mi tego wszystkiego, ale nie ma co się dziwić tyle godzin dla takich maluchów to wieczność. Na lotnisku czekał na nas Igła.

- Nareszcie wróciłaś z tego wielkiego świata.

- Cześć, Krzysiu. Nic mi nie mów, wyglądam jak siedem nieszczęść.

- Nie przesadzaj. A co Ty tak kulejesz ?

- Noga mi zdrętwiała i trochę boli.

- Dobra to włóż Lenkę do auta, a ja wezmę Liama, a potem wasze bagaże.

Po 40 minutach dojechaliśmy do domu, Krzysiu pomógł mi zanieść Maluchy do łóżeczek, bo w czasie jazdy zasnęły.

- Tutaj jeszcze zrobiliśmy Wam zakupy, bo pewnie w lodówce masz tylko światło.

- Dzięki, nie wiem co bym bez Was zrobiła. A ile Ci płacę ?

- No co Ty gadasz. Uznajmy to za przyjacielską przysługę.

- Dobra, to ja w takim razie zapraszam Was w sobotę na grilla.

- Ja niestety nie przyjdę, bo jadę do Spały, ale Iwona z dziećmi na pewno wpadnie.

- Jeszcze raz Ci dziękuję. Pa.

Wzięłam ciepły prysznic i nawet nie rozpakowując się, poszłam spać.

Rano wstałam bardzo wypoczęta, spałam prawie 12 godzin. Zjadłam śniadanie, nakarmiłam dzieci i poszliśmy na spacer. Po drodze wstąpiłam do apteki po maść na moją bolącą kostkę. Po powrocie do domu położyłam dzieci na dywanie i chwilę się pobawiliśmy. Nie ma chyba nic piękniejszego niż wielki uśmiech własnych dzieci. Nagle usłyszałam dzwonek do drzwi, otwieram, a w nich stoi Agata.

- Agata co Ty tu robisz ? Ale niespodzianka.

- Słyszałam, że wróciłaś ze Stanów i siedzisz sama. Nie masz chyba nic przeciwko, żebym została u Ciebie parę dni ?

- No oczywiście, nawet nie wiesz jak się cieszę. A gdzie Marcin ?

- Gra gdzieś turniej w plażówkę i też go ciągle nie ma.

- Rozpakuj się, a ja przygotuję coś na obiad.

- Mam małe prezenciki dla Maluszków.

- Nie musiałaś, ale dziękujemy.

- No to opowiadaj jak było w Stanach.

- Ah, było tak cudownie, że nie chciało się wracać.

- To czemu nie zostałaś ?

- Carson też już pojechał na zgrupowanie, a poza tym dostałam ofertę pracy.

- Ale co z dziećmi ?

- Ja po prostu będę od czasu do czasu pisała artykułu w domu. Tylko tyle, nie mogę tak bezczynnie siedzieć, więc ta propozycja bardzo mi się podoba. Jutro mam jeszcze rozmowę i kochana mam nadzieję, że będę mogła się urwać na jakąś godzinkę ?

- Nie ma sprawy. Widzę, że ciągnie Cię do pracy.

- Chciałabym wrócić już normalnie do redakcji, ale dzieci są jeszcze za małe, a Carsona nie ma ciągle w domu, więc na pracę sobie jeszcze poczekam.

- Ale będziecie na ślubie ?

- Tak, oczywiście, Maluchy zawiozę do rodziców i będziemy. Ty już się tak nie denerwuj.

- Łatwo Ci mówić. Słuchaj może zadzwonimy po Sabinę, tak dawno jej nie widziałam.

- Nie mam nic przeciwko, to może ja skoczę do sklepu, tutaj na naszej ulicy. Zaopiekujesz się chwilę nimi, bo nie chce targać wózka ?

- Okey. Zadzwonię przy tym po Sabinę.

Szybko pobiegłam do sklepu, kupiłam jakieś przekąski, wino i zaraz byłam z powrotem. Wchodząc do mieszkania usłyszałam potworny płacz. Agata trzymała Liama na rękach i przecierała mu czoło z krwi.

- Co się stało ?

- Siedzieliśmy wszyscy, Lenka chciała wejść na schody i wzięłam ją i wtedy Liam siedząc, przechylił się za bardzo do przodu i uderzył w kant kominka.

- Dobra, musimy jechać do szpitala. Daj mi go i weź Lenkę.

Szybko wsiadłyśmy do auta i pojechaliśmy do szpitala. Liam cały czas płakał. Miał rozcięte czoło i lała się krew. Obrzydliwy widok.

- To moja wina. Przepraszam Cię bardzo.

- Nie obwiniaj się, nawet przy mnie mogło się takie coś stać. Przy dwójce dzieci nie jesteś w stanie opanować ich obu.

- Ale jak to coć poważnego ?

- Nie panikuj, wszystko będzie dobrze.

Przyjechaliśmy do szpitala, weszłam do gabinetu i cała sprawa skończyła się na szczęście tylko na dwóch szwach. Przytuliłam Małego i na szczęście przestał płakać i ze zmęczenia zasnął mi na rękach.

Wróciłyśmy do domu, położyłam dzieci, bo i Lenka zasnęła w drodze powrotnej, a potem usiadłyśmy na kanapie.

- Całe szczęście, że to tylko tak się skończyło.

- No nie mam lekko z tymi dwoma szkrabami.

Zjadłyśmy kolację i około godziny 21 Liam znowu zaczął płakać, nie chciałam żeby Lenka się obudziła, więc wzięłam go na ręce.

- Przepraszam Cię, ale wezmę go do siebie do łóżka i położę się z nim. Może wtedy się uspokoi. Ty czuj się jak u siebie.

- Nie ma sprawy. Jeszcze raz przepraszam.

- Nie masz za co.

Poszłam do sypialni położyłam Liama obok siebie i po chwili przestał płakać. Wzięłam laptopa i zadzwoniłam na Skypie do Carsona. Byliśmy tak umówieni, że ja dzwonie wieczorem, bo u niego to jest południe.

- Cześć kochanie.

- Cześć, mów trochę ciszej, bo Liam tu ze mną śpi.

- A dlaczego w naszym łóżku ?

- Mieliśmy dzisiaj mały wypadek, uderzył głową w kant kominka i ma rozbite czoło.

- Ale coś poważnego ?

- Nie, tylko dwa szwy, ale ciągle płacze. Jestem po prostu padnięta.

- Dasz radę, a jak noga ?

- No coraz bardziej staje się uciążliwa.

- Musisz iść do lekarza, może to cos poważnego ?

- Nie mam teraz czasu, ale jutro zadzwonię i się umówię na wizytę.

- Musisz o siebie dbać.

- Wiem, wiem. Agata do nas przyjechała na parę dni.

- Pozdrów ją, a Marcin jest?

- Nie ma, ma jakiś turniej w plażówkę.

Gadaliśmy jeszcze jakieś pół godziny, wysłałam Carsonowi Lenkę w nowym prezencie, w którym wyglądała przeuroczo, a później zasnęłam. 

********************************************************************

Po długiej przerwie jest kolejny. Nie podoba mi się i przepraszam Was za ten post. Mam nadzieję, że kolejne będą lepsze ;)

Pozdrawiam ;**