Rozdział 55

Rano obudził mnie Liam w dużo lepszym humorze, który postanowił „zbadać” moją twarz, klepiąc rączkami o moje policzki. Włożyłam Małego do kojca i poszłam się ogarnąć do łazienki. Po chwili do domu weszła Agata, która właśnie wróciła z zakupów.

- Cześć. I jak minęła noc ?

- W nocy kilka razy się budził, ale teraz myślę, że będzie dobrze.

- Słyszałam, że rozmawiałaś z Carsonem, co u niego ?

- Jutro lecą do Japonii na Ligę Światową, więc ma przed sobą bardzo długą podróż.

- No to mu współczuję.

- No, ale po Japonii wraca na tydzień do domu.

-To za dwa i pół tygodnia będziesz miała swojego mężczyznę przy sobie, trochę sobie odpoczniecie.

-Mam taką nadzieję, a teraz muszę się już zbierać, żeby zdążyć na to spotkanie. Mam zadzwonić po opiekunkę, czy chcesz zostać sama ?

- Zostanę, nie przejmuj się. Jakoś sobie poradzimy. Wezmę ich na spacer.

- Okey, jak co to od razu dzwoń.

Ubrałam dżinsy, koszulę i marynarkę. Chciałam założyć szpilki, ale po kilku krokach zrezygnowałam z tego pomysłu z powodu kostki. Także ubrałam baleriny i byłam gotowa do wyjścia.

Spotkanie trwało około godzinkę i wszystko udało nam się ustalić. Po spotkaniu pojechałam do szpitala na prześwietlenie. Okazało się, że mój uraz jest dość poważny, bo to zerwanie więzadła w stawie skokowym. Lekarz w ogóle dziwił się, że dawałam radę chodzić. Poprzez złamanie, które miałam pięć lat temu moja noga jest wrażliwsza i muszę na nią bardzo uważać. Wszystko skończyło się  na unieruchomieniu stawu w gipsie przez dwa tygodnie. Jeszcze tego mi brakowało. Zadzwoniłam po taksówkę i wróciłam do domu.

- Aga co Ci się stało ?

- W Stanach zerwałam więzadła w stawie skokowym i oto ta-dam.

- Jak długo musisz nosić gips ?

- Co najmniej dwa tygodnie.

- Ty to masz pecha dziewczyno.

- Słuchaj chętnie bym Ci tu pomogła, ale muszę wracać, bo rodzice dzwonili, że Marcin się czymś zatruł i leży w szpitalu.

- Ale coś poważnego ?

- Nie wiem, dlatego musze jechać i się wszystkiego dowiedzieć.

- Dobra to jedź, ja sobie poradzę. Tylko daj znać jak już coś będziesz wiedziała.

- Okey, powodzenia. Pa kochana.

- Pa.

Tak naprawdę nie wiedziałam jak sobie poradzę. Przecież ledwo chodzę, a Maluchy coraz bardziej dokazują. Ale musiałam myśleć pozytywnie. Zrobiłam szybko na obiad Spaghetti, położyłam dzieci spać i z nadmiaru czasu zaczęłam pracować. Naprawdę mi tego brakowało. Wysłałam artykuł do mojego przełożonego, a w odpowiedzi dostałam, że ukaże się on w gazecie. Takie momenty naprawdę podnoszą człowieka na duchu. Dzięki mojej starej pracy w Bydgoszczy miałam kilka znajomości i nie musiałam przechodzić całego okresu wstępnego. Moja naczelna wie jak pisze, bo razem pracowałyśmy kilka lat temu, więc na te ofertę pracy byłam bardzo chętna.

 Pod wieczór zadzwoniłam do Carsona.

- Cześć Słońce.

- Cześć.

- Byłaś u lekarza.

- No byłam i źle się to skończyło.

- To znaczy ?

- Dwa tygodnie gipsu i zżeranie więzadła w stawie skokowym.

- UUU! O przykra sprawa, ale dasz sobie radę.

- Nic mi nie mów. Jestem tym załamana.

- Nie przejmuj się.

- Ale mam jeszcze dobrą informację, będę pisała artykuły do redakcji.

- Ale jak Ty to wszystko pogodzisz ?

- Pisać będę w domu i tylko wtedy kiedy będę miała czas. Nie mogę tak bezczynnie siedzieć w domu.

- No widzę, że ambitny z Ciebie człowiek.

- No a jak inaczej. O której macie samolot ?

- Za dwie godziny wylot i wtedy męczarnia, męczarnia i jeszcze raz męczarnia.

- To powiem cytując pewnego mężczyznę: dasz sobie radę kochanie.

- Haha. A co u moich szkrabów ?

- Dzisiaj o wiele lepiej z Liamem, a Lenuś nasza mała śpiewała dzisiaj prawie cały poranek.

- Jak ja bym chciał Was teraz przytulić.

- Już niedługo.

- Mama ma dla Was kilka prezentów i wysłała je już dawno, więc powinny niedługo być.

- To jak przyjdą zadzwonię do niej i podziękuję.

- A co u Igły i jego ferajny ?

- No Krzysiu pojechał do Spały, a Iwona miała przyjść do nas na grilla, ale wtedy wypadła ta cała sytuacja z Liamem i jakoś zapomniałam o tym. Muszę do niej zadzwonić.

- Dobra kochanie kończę, bo musimy się wymeldować z pokoi. Ucałuj Maluchy i trzymaj się. Kocham Was bardzo mocno.

- My też Cię kochamy i trzymam kciuki. Zadzwoń jak będziesz w Europie.

- Okey. Buziaki.

***********************************************************************

Kolejny rozdział, już 55. Nigdy nie pomyślałabym, że tyle będę pisać. Ale dzięki Wam cały czas mi się to nie nudzi. Dziękuję i mam nadzieję, że nadal będziecie mnie wspierać ;)

Pozdrawiam ;**