Rozdział 57

Po praktycznie całej nieprzespanej nocy wyglądałam jak trup. Okropnie byłam przygnębiona. Rano zadzwoniłam do mamy.

- Cześć mamuś.

- Cześć kochanie. Co u Maluchów?

- Dobrze, a jak Ty się czujesz ?

- Byłam na to przygotowana, ale boli bardziej niż myślałam.

- A kiedy pogrzeb ?

- Za 4 dni. Carson już będzie ?

- Miał przyjechać za 6, ale zadzwonię do niego i mam nadzieje, że przyleci.

- A ty jak przyjedziesz ?

- Uzgodniłam z Mateuszem, ze najpierw zawodzie Monikę i Wiki, a później przyjedzie po mnie.

- Trochę się najeździ, ale nie ma innego wyjścia.

- Przyjedziemy dopiero dzień wcześniej, bo muszę iść do lekarza i zapytam się czy jest możliwość zdjęcia gipsu. Trzymajcie się.

- Wy też, pa.

Po rozmowie z mama chciałam zadzwonić do Carsona, ale uświadomiłam sobie, że u niego jest noc i nie chciałam mu robić problemów.

Mateusz został z Lenka i Liamem, a ja zamówiłam taksówkę i pojechałam do szpitala. Na szczęście lekarz zgodził się na zdjęcie gipsu, ale będę musiała chodzić w stabilizatorze. Była to dla mnie wielka ulga, bo mogłam swobodnie chodzić, ale o butach na obcasie mogę zapomnieć na długo. Przez ten cały szum zapomniałam o ślubie Agaty i Marcina, nie mamy nawet prezentu. Na początku chciałam zrezygnować, ale potem uświadomiłam sobie, że Carson jest świadkiem i nie będę im niszczyła tak pięknego dnia. Wróciłam do domu, podziękowałam za wszystko Mateuszowi i pojechał. Usiadłam na dywanie, Liam szybko do mnie przypełzał a za nim Lenka. Przytuliłam ich mocno i było mi trochę lepiej patrząc na ich uśmiechy. Wieczorem zadzwoniłam do Carsona i uzgodniliśmy, że przy leci prosto do Bydgoszczy i stamtąd Mateusz po niego pojedzie w dzień pogrzebu, bo inaczej nie było biletów na samolot.

W środę wszystko miałam zapakowane, Mateusz przyjechał i pojechaliśmy do rodziców. Były straszne korki i nasza podróż ciągnęła się wieczność.

W końcu dotarliśmy do celu. Od razu jak przyjechaliśmy wpadłam w ramiona mamy. Później wypakowałam walizki i przywitałam się z reszta rodziny. Wiki bawiła się Maluchami, a ja mogłam spokojnie porozmawiać z rodzicami. Wieczorem przyjechały siostry mojej mamy z rodzinami, wiec ludzi w domu byli mnóstwo. Ciocia Marysia nie widziała jeszcze moich dzieci, wiec cały wieczór nie miałam ich na rękach.

- Aguś, a gdzie twój mąż ? - zapytania ciocia

- Jutro będzie, leci ze Stanów, bo jest z reprezentacja na zgrupowaniu.

- To pewnie będzie zmęczony.

- Poradzi sobie.

Było już późno, wiec położyłam dzieci spać i sama przy tym zasnęłam. Po tej całej podróży byłam naprawdę padnięta.

O 6 rano Mateusz wyjechali po Carsona i po 3h byli z powrotem.

- Carson ! Nareszcie jesteś. - z całej silny przytuliłam ukochanego

- Kochanie, już jestem.

Przez chwile nie mogliśmy się od siebie oderwać, tak mi tego brakowało.

- Gdzie dzieci ?

- W domu jest tyle ludzi, że wszyscy się nimi zajmują, ale pewnie są w salonie.

- Dobra, idę się przywitać, wziąć szybki prysznic i przebrać. A jak noga ? Widzę, że nie masz gipsu.

-No tak, ale jeszcze 2 tygodnie stabilizatora i rehabilitacja.

- Jesteś dzielna.

- Kocham Cię.

- Chodź tu do mnie słońce.

Carson poszedł się przebrać, a ja przekazałam kilka informacji naszej sąsiadce, która zajmie się Maluchami na czas pogrzebu. Wszyscy byli na czarno ubrani a w domu panowała ponura atmosfera, wyszliśmy wszyscy razem i poszliśmy do kościoła. Z wielka trudnością powstrzymywałam się od płaczu, ale ksiądz tak ładnie mówił o babci, że nie mogłam się powstrzymać. Po mszy poszliśmy na cmentarz gdzie dalej odbywała się ceremonia. Przez cały czas płakałam, Carson przytulił mnie do siebie, ale to nie pomagało. Wszyscy pogrążeni w żałobie. Na pogrzeb przyszło mnóstwo ludzi, babcia była nauczycielką i wszyscy ją znali. Następnie udaliśmy się na poczęstunek gdzie cała rozpacz troszeczkę minęła.

- Kochanie pójdziesz do domu po dzieci ? Nie chce tak długo wykorzystywać pani Oli.

- Już idę.

Gdy wszyscy siedzieli przy stole Carson wszedł z Maluchami i widziałam, że zrobili na wielu ogromne wrażenie. Większość tamtejszych ludzi widziało go po raz pierwszy, a jego wzrost nie jest codziennie spotykany. Co rusz musiałam przedstawiać mojego męża i nasze pociechy, o których sporo osób nie wiedziało.

- Carson przejdziemy się w czwórkę ?

- Wezmę marynarkę i już możemy iść.

- W sobotę jedziemy na ślub, pamiętasz ?

- Tak, tylko nie wiedziałem czy w końcu pójdziemy ?

- Pójdziemy, jesteś świadkiem i musimy.

- A co z prezentem, tutaj raczej nic nie kupimy.

- Przepraszam, że Ci nic nie mówiłam, ale wykupiłam im wakacje w Grecji na tydzień, wiem, ze Agata bardzo chciała, a sami pewnie sobie nie kupią.

- Kochanie ty myślisz o wszystkim.

- A jesteś bardzo zmęczony ?

- No teraz trenujemy bardzo ciężko i już czekam tylko na mistrzostwa.

- Będzie dobrze, a teraz kiedy wracasz ?

- W środę muszę lecieć i wrócę dopiero na Mistrzostwa.

- Czyli we wrześniu ?

- Tak. Odpowiedź mi co u dzieci ? Tak się zmieniony od ostatniego razu, strasznie urosły.

- No jak ci już wysłałam filmik cały czas powtarzają tata i baba. Raczkują już sprawnie i czuję, ze Lena zacznie niedługo chodzić, bo już przechodzi obok szafek. No i standardowo wszystko biorą do buzi. Ostatnio mieli ogromny napad śmiechu i śmiali się ze wszystkiego.

- Tak dużo mnie omija w ich życiu.

- Jestem szczęściarą, że Was mam. I dziękuje Ci, że przyjechałeś. Przecież praktycznie nie znałeś tej kobiety.

- Ale wiem jak ważna dla ciebie była i nie mogłem Cię samej zostawić.

Wróciliśmy do domu i chciałam przygotować kąpiel dla Lenki i Liama, ale Carson powiedział, ze mnie w tym wyręczy i sam położy ich spać. Później zeszliśmy na dół i wszyscy wspominaliśmy miłe chwile z babcią. 

*****************************************************************************

Jak obiecałam, tak jest. Kolejny rozdział. Trudny okres w życiu Agnieszki, ale powoli wszystko zaczyna się układać, przynajmniej ona tak myśli... 

CZEKAM NA KOMENTARZE !!

Pozdrawiam ;**